Η Κέα, ή αλλιώς Τζια, είναι ο ιδανικός προορισμός για καλοκαιρινές αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα. Αξίζει, όμως, να την επισκεφθεί κανείς όλες τις εποχές του χρόνου και ειδικά την άνοιξη!
Πώς ονομάστηκε Κέα
Σύμφωνα με τη μυθολογία, στην Κέα ζούσαν νύμφες μέσα στα δάση και κοντά στις πηγές, γιατί εκείνα τα χρόνια η Υδρούσα (όπως ονομαζόταν) είχε υγρό κλίμα, πυκνή βλάστηση και πολλά νερά που αγαπούσαν οι νύμφες. Μια μέρα, εμφανίστηκε ένα λιοντάρι και άρχισε να τις κυνηγάει. Οι νύμφες έφυγαν και τότε το λαμπρότερο αστέρι του ουράνιου θόλου, ο Σείριος, άρχισε να κατακαίει με τις φοβερές ακτίνες του τη γη της Υδρούσας. Αλλά και όλων των Κυκλάδων. Το νησί μαστιζόταν από την ξηρασία και οι κάτοικοι ζήτησαν τη βοήθεια του ημίθεου Αρισταίου από τη Θεσσαλία, που ήταν γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Κυρήνης. Ο Αρισταίος επικεφαλής των Αρκάδων, ήρθε στην Κέα και πρόσφερε θυσίες προς τιμή του Ικμαίου Διός, θεού της βροχής. Οι θεοί εξευμενίστηκαν και η ξηρασία άρχισε να μειώνεται. Από τότε και κάθε χρόνο πνέουν βόρειοι άνεμοι (μελτέμια), επί 40 μέρες, την περίοδο που λάμπει ο αστερισμός Μεγάλος Κυνός, στον οποίο ανήκει ο Σείριος. Ο Αρισταίος εγκαταστάθηκε στην Υδρούσα. Δίδαξε στους κατοίκους τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία και έθεσε τις βάσεις των θρησκευτικών δοξασιών. Στην Υδρούσα, ήρθε ο ήρωας Κέως, γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Ροδοέσσης. Από τον Κέως -που ήταν επικεφαλής των Λοκρών από τη Ναύπακτο, οι οποίοι κατέλαβαν το νησί- φαίνεται να πήρε το όνομα της η Κέα. (www.kea.gr)
Νησί για περπάτημα στα χνάρια των αρχαίων
Η Κέα ή Υδρούσα ή Τζια (το Τζια έχει ξεμείνει από την Τουρκοκρατία) συγκαταλέγεται στους κοντινότερους στην Αττική επίγειους παράδεισους. Μόλις μία ώρα με το καράβι από το λιμάνι του Λαυρίου (μέχρι να μπεις... βγαίνεις!) και βρίσκεσαι στις Κυκλάδες! Πρόκειται για ένα νησί πλούσιο σε χρυσές παραλίες με γαλάζια νερά, με παραδοσιακούς οικισμούς, γεμάτο με θρησκευτικά και αρχαιολογικά αξιοθέατα και πανέμορφα, λιθόστρωτα και μη, μονοπάτια. Στα αρχαία χρόνια, τα τελευταία αποτελούσαν το δίκτυο μετακίνησης των Κείων στο νησί και ακόμα και σήμερα πολλές χαρτογραφημένες διαδρομές αποτελούν μέρος αυτού! Το Πολιτιστικό Τμήμα της Νομαρχίας Κυκλάδων συνέβαλε στην ανάδειξη των μονοπατιών της Κέας (συνολικού μήκους 36 χλμ.) σηματοδοτώντας, συντηρώντας, καθαρίζοντάς τα, αλλά και πιστοποιώντας τα με ISO 9001:2000. Μάλιστα έχουν χαρακτηριστεί ως «Δίκτυο Διαδρομών Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος». Η Κέα έχει αποκτήσει πολύ καλή φήμη στον περιηγητικό και περιπατητικό τουρισμό και προσελκύει ολοένα και περισσότερους οπαδούς.
Η βρύση Βενιαμίν και ο Λέοντας
Ξεκίνησα το μονοπάτι λίγο ανάποδα, αλλά δεν πτοήθηκα. Αφετηρία η βρύση Βενιαμίν, όπου «γέμισα» το οπτικό μου πεδίο με την πανοραμική θέα που προσφέρει η θέση, αλλά και θαύμασα τον αιωνόβιο πλάτανο που στέκεται αγέρωχος στη μέση της πλατείας. Η βρύση κατασκευάστηκε το 1863 και το τοπίο δημιουργεί την τέλεια ατμόσφαιρα για την ξεκούραση ή την εκκίνηση του περιπατητή. Συνέχισα κάνοντας τη στάση μου στον ξακουστό Λέοντα και προχώρησα πανηγυρικά προς τη γραφική χώρα του νησιού με τα κυκλαδίτικα σπιτάκια, την Ιουλίδα.
Εσύ, όμως, καιρού και διάθεσης επιτρεπόντων, ακολούθησε σωστά το μονοπάτι: Ξεκινάς τον περίπατο από την Ιουλίδα, συνεχίζεις προς τον Λεόντα, παίρνεις μία και δυο ανάσες περνώντας από το νεκροταφείο με την καταπληκτική θέα (θα με θυμηθείς!) και προχωράς προς τη βρύση Βενιαμίν, όπου, αν διψάς, πίνεις δροσερό νεράκι. Ακολουθείς τον δρόμο προς το Σπαθί. Στη διαδρομή αξίζει να σταματήσεις στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου και να κλείσεις τη βόλτα σου με μια βουτιά αναζωογόνησης στην παραλία του Σπαθιού. Κρυστάλλινα νερά και τα γνωστά ελληνικά «χάλια». Το μονοπάτι είναι καλά σηματοδοτημένο και δεν θα έχεις καμία δυσκολία.
Ο Λέων της Κέας είναι ένα σκαλισμένο λιοντάρι σε βράχο. Πρόκειται για ένα θέαμα που εντυπωσιάζει χάρη στη φοβερή λεπτομέρεια της έκφρασης του ζώου, το οποίο μοιάζει να έχει σχηματισμένο ένα χαμόγελο, οριακά ειρωνικό, και ατενίζει την Ιουλίδα. Κάποιοι πιστεύουν ότι από την αρχαιότητα δημιουργούσαν μύθους γι’ αυτόν, προκειμένου να δικαιολογήσουν την ύπαρξή του. Μία άποψη λέει ότι δημιουργήθηκε τον 6ο αι. π.Χ. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, ο Λέοντας της Κέας στάλθηκε από τον Δία, μετά από παρακλήσεις από τους κατοίκους, για να σταματήσει το κακό που είχαν προκαλέσει στο νησί οι νύμφες. Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτό το αξιοθαύμαστο μνημείο, πέραν της ομορφιάς του, συμβολίζει την προστασία και την απομάκρυνση του κακού από την Κέα.
Μια επίσκεψη στον Φάρο
Συνήθως η πρόσβαση στους φάρους δεν είναι εύκολη, αλλά τα σημεία που βρίσκονται έχουν μοναδική θέα -αν σας αρέσει η θάλασσα βέβαια... αλλιώς σταματήστε να διαβάζετε εδώ! Στον συγκεκριμένο φάρο, όμως, πήγα χωρίς εμπόδια και άξιζε τον κόπο. Είναι μία διαδρομή που δεν προτείνω για παιδάκια μικρής ηλικίας, καθώς ο φάρος δεν είναι περιφραγμένος. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού, απέναντι από την Κορησσία (Λιβάδι), το κεντρικό λιμάνι της Κέας, και το παλιό εργοστάσιο εμαγιέ, το οποίο θεωρείται το μεγαλύτερο της Μεσογείου. Οι κάτοικοι της Κέας δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη και αυτό αποδεικνύεται με το ότι ο φάρος είναι χτισμένος κολλητά με το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, τον προστάτη των ναυτικών.
Πώς πήγα: Λίγο πριν τα ερείπια της βιομηχανικής κοινότητας της Κόκκας (θα παρατηρήσεις τα διάσπαρτα κτίρια και τις αποθήκες του 19ου αιώνα), άφησα το μεταφορικό μου μέσο στην άκρη και έβαλα μπρος τα πόδια μου. Τι να πω; Το τοπίο πανέμορφα σουρεαλιστικό! Μόλις περνώ το «στενό πέρασμα του Λάμπρου Κατσώνη» με μία διάθεση ιστορικής αναδρομής και ανάπλασης του γεγονότος της διαφυγής του, συναντώ ένα μισόχτιστο πέτρινο σπίτι στα δεξιά μου. Νιώθω «τυλιγμένη» με τη θάλασσα γύρω μου, ενώ ευθεία μπροστά ο φάρος με το εκκλησάκι λιάζονται στον ανοιξιάτικο ήλιο... Δυο ανάσες εδώ, παρακαλώ, κι έφτασα.
Τι έμαθα: Ο φάρος κατασκευάστηκε το 1831 από τη Γαλλική Εταιρία Φάρων και είναι ο πρώτος που άναψε στις Κυκλάδες και ο δεύτερος στην Ελλάδα. Ο τύπος κατασκευής του χαρακτηρίζεται τετράγωνος και ανήκει στους παραδοσιακούς ελληνικούς. Το ύψος του πύργου του είναι 8 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 32 μέτρα. Με την υπ’ αριθμ. 55258/1223/2.9.2010 απόφαση του πρώην υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλου Γερουλάνου, ο φάρος του Αγίου Νικολάου Κέας χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1β του Ν. 3028/2002, «διότι αποτελεί ιδιαίτερα αξιόλογη αρχιτεκτονικά κατασκευή και αντιπροσωπευτικό δείγμα μίας ειδικής κατηγορίας κτιρίων, των φάρων, και έχει συμβάλει στην ανάπτυξη και στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στην περιοχή. Είναι συνδεδεμένος με τη ναυτική παράδοση της Ελλάδος και αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ναυτικούς, αλλά και τους κατοίκους του νησιού».
Ο φάρος για μένα συμβολίζει την ελπίδα. Είναι ένας άγρυπνος φύλακας με άσβεστο φως, που κατευθύνει, προστατεύει και αντέχει και στις πιο δυνατές φουρτούνες...
Κείμενο & Φωτογραφίες: Μαρία Κόντη & Μιχάλης Κυριανίδης
