Αν αναζητάτε έναν εναλλακτικό τρόπο να περάσετε λίγες ή πολλές μέρες μέσα στη φύση, έχουμε να σας προτείνουμε έναν πανέμορφο ορεινό προορισμό...
...πάνω από την Ακράτα, σε μικρή απόσταση από την Αθήνα (περίπου 200 χλμ.), σε υψόμετρο περίπου 1.000 μ., τη Ζαρούχλα. Εμείς είχαμε την ευκαιρία να την επισκεφτούμε στις αρχές Νοεμβρίου και πραγματικά το απολαύσαμε.
Η διαδρομή: Σαν βγεις στον πηγεμό... για τη Ζαρούχλα
Περιήγηση στον οικισμό της Ζαρούχλας και τοπικές νοστιμιές
Ναοί της Ζαρούχλας που αξίζει να επισκεφτείτε
Ο βιγλάτορας της Ζαρούχλας- ο πέτρινος Πύργος
Eναλλακτικές πεζοπορικές διαδρομές: Ζαρούχλα- Σόλο
Χωριό Σόλος: Γνωριμία με τη γενέτειρα του γενναίου οπλαρχηγού Νικόλαου Σολιώτη & ο Ναός του Αϊ-Γιώργη
Λίμνη Τσιβλού: Ένας παράδεισος φιλοτεχνημένος από τη φύση
Ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν της Ζαρούχλας
Μια υπόσχεση
Σαν βγεις στον πηγεμό… για τη Ζαρούχλα
Φτάνετε στην Ακράτα από Αθήνα (περίπου 150 χλμ.), μέσω της εθνικής οδού Αθηνών-Πατρών. Εκεί υπάρχει ταμπέλα που σας δείχνει τον δρόμο για Ζαρούχλα (περίπου 35 χλμ.). Πρόκειται για μια διαδρομή με αρκετές στροφές που χρειάζεται προσοχή. Στη διάρκεια της ανάβασης του φιδωτού δρόμου που ξεκινά από Ακράτα για Ζαρούχλα θα έχετε συντροφιά τη θέα του Κορινθιακού από ψηλά, πιο πέρα της Στερεάς και αν έχει χιονίσει τις λευκές κορυφές του Παρνασσού. Πλησιάζοντας στον προορισμό, το μπλε της θάλασσας θα δώσει τη θέση του στο πράσινο των ελάτων και των πλατανιών που συχνά σχηματίζουν αψίδες πάνω από τον δρόμο. Η εικόνα των μικρών καταρρακτών στα αριστερά του δρόμου γίνεται όλο και πιο συχνή όσο πλησιάζετε στη Ζαρούχλα, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα ρέματα του ποταμού Κράθη που περνάνε κάτω από τον δρόμο. Αν κάνετε μια στάση δεξιά και βγείτε από το αυτοκίνητο, στο βάθος θα αντικρίσετε τις πράσινες πλαγιές του Χελμού, που διαδέχεται η μία την άλλη, με μουσική υπόκρουση τα νερά του ποταμού, που διατρέχει τη χαράδρα των βουνών, ξεκινώντας από ψηλά από τον Χελμό για να καταλήξει στην Ακράτα. Το δοκιμάσαμε και μαγευτήκαμε από τη γαλήνη που νιώσαμε, πόσω μάλλον κοιτάζοντας τα πλατάνια που εκείνη την εποχή με το πορτοκαλί των φύλλων τους πρόσθεταν ένα άλλο χρώμα στη φθινοπωρινή παλέτα της φύσης.
Οι μικροί καταρράκτες του Κράθη μαγνητίζουν το βλέμμα.
Λίγα μέτρα μετά την ταμπέλα που σας πληροφορεί ότι φτάσατε στη Ζαρούχλα, στα αριστερά σας, πάνω στην πλαγιά, σας προϋπαντά το ξενοδοχείο «ΔΡΥΑΔΕΣ». Από εκεί, όπου και καταλύσαμε, φαίνονταν από ψηλά οι κεραμοσκεπές των πέτρινων κτιρίων του οικισμού, ο οποίος είναι χτισμένος στις πλαγιές του Χελμού και στο βάθος μιας ρεματιάς, πλαισιωμένος από πλατάνια, ντυμένα στα κιτρινοπράσινα, και καρυδιές, οι περισσότερες από τις οποίες στα τέλη του φθινοπώρου είχαν χάσει τα φύλλα τους, ενώ σε άλλες κρέμονταν κιτρινισμένα περιμένοντας το αεράκι να τα παρασύρει. Αυτή η πανοραμική θέα της Ζαρούχλας από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μάς προέτρεπε να τη γνωρίσουμε από κοντά. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα, κατεβήκαμε για μια... περιοδεία. Ο κεντρικός δρόμος του χωριού περιβάλλεται από λιγοστούς όμορφους ξενώνες και γραφικές ταβέρνες, που σερβίρουν τοπικές νοστιμιές, όπως κόκορα κρασάτο, αρνάκι ριγανάτο κ.ά., ό,τι πρέπει δηλαδή ύστερα από τις εξορμήσεις σας στη φύση. Στην ταβέρνα «Ο Γιάννης» γλείφαμε και τα δάχτυλά μας από τα πεντανόστιμα παϊδάκια που ψήνει ο ίδιος. Στην είσοδο του χωριού υπάρχει ένα μαγαζάκι από το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε τοπικά προϊόντα, όπως ζυμαρικά, γλυκά του κουταλιού, μέλι και αρωματικά φυτά. Ένα παρόμοιο μαγαζάκι είναι ανοιχτό και σας περιμένει στην άλλη άκρη του οικισμού, όπου πωλούνται και είδη μικροεμπορίου. Αν θέλετε να απολαύσετε τον καφέ σας ή το ποτό σας, υπάρχουν επιλογές. Στον δρόμο που πάει για τον Πύργο, στα δεξιά σας, θα συναντήσετε μια καφετέρια-μπαρ δίπλα στο ρέμα. Αν συνεχίσετε να ανηφορίζετε, στα 300 μ. περίπου, αφού στρίψετε αριστερά, θα δείτε μια άλλη καφετέρια-μπαρ, με υπέροχη θέα τη Ζαρούχλα από το μπαλκόνι της.
Στη Ζαρούχλα είδαμε και κάποιους ναούς που αξίζει να επισκεφτείτε. Ένας από αυτούς είναι ο Άγιος Δημήτριος στην είσοδο του χωριού, πέτρινος και χτισμένος στα μεταβυζαντινά χρόνια. Στους πρόποδες του βουνού Προφήτης Ηλίας, στη δεξιά πλαγιά του οικισμού, βρίσκεται ο ναός της Αγίας Τριάδας, στον περίβολο του οποίου τα πλατάνια συντροφεύουν το καμπαναριό, το οποίο μαρτυρά την παλαιότητα της εκκλησίας. Το εσωτερικό του ναού είναι κατανυκτικό από το πλήθος των τοιχογραφιών που διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Η περιοχή γύρω από τον ναό έχει πάρει το όνομά του.
Στην περιοχή Αγία Τριάδα, 800 μ. από το κέντρο του οικισμού, δεσπόζει ο πέτρινος Πύργος της Ζαρούχλας. Είναι πιο γνωστός ως ο Πύργος του Ασημάκη Φωτήλα, γιατί πολλοί λένε ότι εκεί έζησε ο σπουδαίος οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης.
Από το 1979 ο Πύργος ανήκει σε ιδιώτη, ο οποίος, σεβόμενος την παράδοση και την πολιτιστική αξία του μεσαιωνικού πυργόσπιτου, το έχει μετατρέψει σε ένα θαυμάσιο ξενώνα. Στο εσωτερικό του Πύργου επικρατεί ο παραδοσιακός διάκοσμος, που δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα, ώστε να νιώσετε ότι ζείτε σε μια άλλη εποχή. Ολοκληρώνοντας την επίσκεψή μας, νιώσαμε σαν να τελείωσε ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν. Κοντά στον Πύργο της Ζαρούχλας βρίσκεται και ένα άλλο οχυρό οίκημα, ο Πύργος του Παπαδημητρόπουλου, που δυστυχώς είναι μισογκρεμισμένος.
Έχοντας ως ορμητήριο τη Ζαρούχλα, μπορείτε να απολαύσετε πλήθος διαδρομών πεζοπορίας ή με ποδήλατο και βεβαίως με τετρακίνητα οχήματα. Απαραίτητα είναι, εκτός από το ξύπνημα νωρίς το πρωί και το χορταστικό πρωινό, παπούτσια κατάλληλα για πεζοπορία, γιατί το φθινόπωρο και το χειμώνα θα συναντήσετε πολλή λάσπη, ενώ καλό είναι να έχετε νερό μαζί σας και κάτι να τσιμπήσετε για τη διαδρομή. Ανηφορίζοντας στην πλαγιά του Προφήτη Ηλία, υπάρχουν 3 αμαξωτοί δασικοί δρόμοι, που οδηγούν, μέσω του δάσους, στο κοντινό χωριό Σόλος. Η εκκίνηση γίνεται από τον δρόμο που περνά από τον Πύργο της Ζαρούχλας. Σε 1 χλμ. και κάτι, ύστερα από μια μεγάλη ανηφόρα θα συναντήσετε ένα μικρό εκκλησάκι, την Αγία Παρασκευή. Κάντε μια στάση εκεί να θαυμάσετε τη Ζαρούχλα πανοραμικά. Εμείς την είδαμε περιτριγυρισμένη από πράσινα έλατα, που ξεκινούν από ψηλά, ενώ κοντά στον οικισμό τα δέντρα που δεσπόζουν είναι τα πλατάνια, οι καστανιές και οι καρυδιές. Αφήνοντας πίσω αυτόν τον πανέμορφο πίνακα ζωγραφικής, η ανάβαση του βουνού συνεχίζεται.
Πρώτη διαδρομή: Στα 300 μ. από το εκκλησάκι, στα δεξιά σας, θα συναντήσετε τον 1ο δασικό δρόμο που οδηγεί μέσα στον οικισμό του Σόλου ύστερα από 6 χλμ. Το υψηλότερο σημείο αυτής της διαδρομής είναι γύρω στα 900- 1.000 μ.
Δεύτερη διαδρομή: Αν δεν στρίψετε από αυτόν τον δρόμο και συνεχίσετε να ανεβαίνετε, στα 2 περίπου χλμ. θα συναντήσετε τον 2ο δασικό δρόμο που καταλήγει έξω από τον Σόλο, στον δρόμο για το Καστράκι και τη βρύση της Γκόλφως. Αν θέλετε να επισκεφθείτε ένα από αυτά τα δύο μέρη, θα στρίψετε αριστερά. Αν όμως στρίψετε δεξιά, θα βγείτε στον κεντρικό δρόμο που έρχεται από Ακράτα. Αριστερά πάει προς το κοντινό χωριό Μεσορούγγι, ενώ δεξιά περνά από τον Σόλο. Από αυτήν τη διαδρομή θα φτάσετε στα 1.300-1.350 μ. υψόμετρο, πριν ξεκινήσετε να κατηφορίζετε προς Σόλο, διανύοντας συνολικά γύρω στα 8 χλμ. Οι δύο διαδρομές, καθώς διασχίζουν περιφερειακά το βουνό, γίνονται παράλληλες μεταξύ τους.
Τρίτη διαδρομή: Στα 3,5 χλμ. από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής θα συναντήσετε τον τρίτο και πιο μεγάλο σε απόσταση δρόμο που καταλήγει στον Σόλο, αφού πρώτα περάσετε από τη περίφημη βρύση της Γκόλφως. Περίπου 2 χλμ. πριν φτάσετε στη βρύση, θα συναντήσετε έναν δασικό δρόμο ενός χιλιομέτρου στα δεξιά σας, που συνδέει αυτή τη διαδρομή με τη 2η από Ζαρούχλα-Σόλο.
Η βρύση της Γκόλφως
Σ’ αυτή την τρίτη διαδρομή θα αγγίξετε τα 1.500 μ. υψόμετρο, μόλις φτάσετε στην κορυφογραμμή Πάρσοπος, λίγο πριν περάσετε από την πίσω μεριά του Προφήτη Ηλία. Όπως και στις άλλες δύο, διασχίζοντας το δάσος, το βλέμμα σας θα κλέψουν τα μαυροέλατα με τους ψηλούς και ευθυτενείς κορμούς τους. Όσο πιο βαθιά πηγαίνετε στο δάσος, τόσο περισσότερο η φύση οργιάζει. Παντού πράσινο. Αν πραγματοποιήσετε την εξόρμησή σας φθινόπωρο, ανάμεσα στο πράσινο των ελάτων θα αντικρίσετε και κάποιες πινελιές πορτοκαλί ή κίτρινου χρώματος από τα φυλλοβόλα δέντρα που φιλοξενεί το δάσος της Ζαρούχλας.
Στη διαδρομή ακούγονται μονάχα τα τιτιβίσματα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων, αν έχει αεράκι. Έχοντας πλέον περάσει στο πίσω μέρος του Προφήτη Ηλία και κατηφορίζοντας, θα φτάσετε στην πέτρινη βρύση της Γκόλφως, που έγινε γνωστή από το ομώνυμο θεατρικό έργο. Η απόσταση από Ζαρούχλα ως εκεί είναι 14 χλμ., όπως θα σας πληροφορήσει και η ταμπέλα που υπάρχει κοντά στη βρύση. Μια στάση για νερό και ξεκούραση επιβάλλεται. Επιλέγοντας και εμείς αυτή τη διαδρομή σταματήσαμε εκεί για να δροσιστούμε και υπό τους ήχους της φύσης να συζητήσουμε ό,τι όμορφο είχαμε δει. Εντυπωσιαστήκαμε με τα πανύψηλα έλατα που πλαισίωναν τον δρόμο μας, ενώ οι ρίζες πολλών που ήταν στην άκρη του δρόμου προς την πλαγιά του βουνού είχαν αποκαλυφθεί, καθώς τα χώματα που τις σκέπαζαν είχαν παρασυρθεί από τα νερά των βροχών. Καταλαβαίνουμε τις ανάγκες για ξυλεία, όμως οι υλοτομημένοι κορμοί που συναντήσαμε μας στεναχώρησαν λίγο. Όσοι κάνετε τη διαδρομή με τα πόδια, ιδιαίτερα το φθινόπωρο, θα δείτε και αρκετά μανιτάρια, αφού η περιοχή γύρω από τον Σόλο φημίζεται για τους αμανίτες και ιδιαίτερα για τις καστανομανίτες, που, όπως μαρτυρά και το όνομά τους, φυτρώνουν στις ρίζες των καστανιών και αποτελούν νοστιμότατο έδεσμα. Επειδή υπάρχουν και δηλητηριώδη μανιτάρια, καλύτερα να τα θαυμάζετε παρά να επιχειρήσετε να τα κόψετε (αν δεν ξέρετε!). Εφόσον ξεκουραστείτε και ξεδιψάσετε, αν συνεχίσετε άλλα 3 χλμ. από τη βρύση και φτάσετε, όπως πληροφορεί η ταμπέλα, στον Σόλο, η επιλογή σας θα σας δικαιώσει. Συντροφιά πάντα η μυρωδιά της φύσης και από μακριά η μουσική του ποταμού.
Τα παγωμένα νερά του ποταμού...
Στα 500 μ. από τη βρύση, με κατεύθυνση προς Σόλο, θα δείτε μια άλλη ταμπέλα που δείχνει τον δρόμο αριστερά για Καστράκι. Εκεί, αφού περάσετε το ποτάμι — τα νερά του οποίου είναι πολύ κρύα ακόμα και το καλοκαίρι — υπάρχει μνημείο πεσόντων σε μάχη που έγινε στη διάρκεια της Επανάστασης. Τους καλοκαιρινούς μήνες μπορείτε να κατασκηνώσετε στο μέρος αυτό, πραγματικά δίπλα στο ποτάμι, και να δοκιμάσετε όμορφες αναβάσεις είτε στα Ύδατα της Στυγός, όπου σας οδηγεί ένα καλό μονοπάτι, είτε ακολουθώντας τον ποταμό προς τις κορυφές του Χελμού για τσάι. Συνεχίζοντας στον δρόμο προς Σόλο, σε 2,5 χλμ. θα σας καλωσορίσει ο γραφικός οικισμός, όπου σας προτείνουμε μια μεγάλη στάση για να τον γνωρίσετε από κοντά.
-Μία επίσης όμορφη και σύντομη διαδρομή από Ζαρούχλα είναι αυτή για το Κρυονέρι. Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο και φτάνοντας στην άκρη του οικισμού, παίρνετε τον δρόμο για Φενεό. Στα 3-4 χλμ. θα συναντήσετε μια ταμπέλα που θα σας δείχνει δεξιά για Κρυονέρι. Ύστερα από 1,5 χλμ. θα φτάσετε στο μέρος από όπου ξεκινούν τα νερά που διασχίζουν τη Ζαρούχλα. Στο Κρυονέρι. Μικρή διαδρομή που οι περισσότεροι επιχειρούν το καλοκαίρι κυρίως με ποδήλατο.
Γνωριμία με τη γενέτειρα του γενναίου οπλαρχηγού Νικόλαου Σολιώτη
Η ψυχή του χωριού είναι το ζεύγος Ζιδροπούλου. Ο κ. Γιώργος και η κα Χριστίνα. Είναι και οι μοναδικοί κάτοικοι που φυλάνε και φροντίζουν το χωριό μέχρι και τα τέλη Νοεμβρίου, οπότε και εκείνοι κατηφορίζουν για την Ακράτα, όπου παραμένουν έως την άνοιξη. Τότε επιστρέφουν πάλι στο ταβερνάκι τους.
Από το όμορφο μπαλκονάκι — όταν έχει καλό καιρό, το τραπέζι στρώνεται εκεί — μπορείτε να αγναντέψετε τα γειτονικά χωριά, ενώ, αν ο ουρανός είναι καθαρός, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται ο Παρνασσός. Η ταβέρνα τους ("Η ΙΤΙΑ") βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, όπως έρχεστε από τον κεντρικό δρόμο από την Ακράτα, δεξιά, 5 χλμ. πριν φτάσετε στη Ζαρούχλα. Όταν λοιπόν φτάσαμε εμείς εκεί, χαμογελαστοί και οι δύο μας καλωσόρισαν στο χωριό τους. Μας κέρασαν αγνό τσίπουρο για να ζεσταθούμε και μας πρόσφεραν μια θέση κοντά στο τζάκι που έκαιγε δυνατά, γιατί, αν και αρχές Νοεμβρίου, τις μέρες εκείνες έκανε πολύ κρύο. Η κα Χριστίνα μαγειρεύει θαυμάσια, ενώ και ο σύζυγός της είναι εκπληκτικός ψήστης. Σας προτείνουμε να δοκιμάσετε τις πίτες με χειροποίητο φύλλο και το ζυμωτό ψωμί της κας Χριστίνας, που ψήνει στον ξυλόφουρνο. Θα μας θυμηθείτε. Και τα γλυκά του κουταλιού που φτιάχνει όμως δεν πάνε πίσω. Γλυκά όσο και εκείνη. Την προσοχή μας τράβηξαν οι φωτογραφίες διπλά στο τζάκι που απεικόνιζαν διάφορα είδη μανιταριών. Μάλιστα σε μία από αυτές είχαν απαθανατίσει μια καστανομανίτα 15 κιλών, που έχει μπει στο βιβλίο Γκίνες.
Ένα μνημείο του χωριού που αξίζει να επισκεφτείτε είναι ο ναός του Αϊ-Γιώργη. Η κα Χριστίνα, που κρατά τα κλειδιά, προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει. Όπως μας είπε, χτίστηκε το 1806 από τον οπλαρχηγό και περίφημο τεχνίτη πέτρας Νικόλαο Χριστοδούλου. Όλοι βέβαια τον γνωρίζουν ως Νικόλαο Σολιώτη, το καμάρι του χωριού, που πρώτος σήκωσε τα όπλα ενάντια στους Τούρκους. Ο ναός είναι πέτρινος και σε κάθε εξωτερικό τοίχο πάνω στην πέτρα είναι χαραγμένα το ονόματα των κορυφαίων χτιστάδων που βοήθησαν στην κατασκευή. Στην είσοδο δίπλα στην πόρτα είναι χαραγμένο το όνομα του πρωτομάστορα, του Νικόλαου Χριστοδούλου. Επίσης και από τις δύο μεριές της εισόδου θα δείτε εντοιχισμένες πλάκες, όπου είναι χαραγμένες οι αρχαίες ονομασίες των ανέμων και των ζωδίων. Κάτω από το πώρινο γείσο στις εξωτερικές γωνίες φαίνονται οι πολεμίστρες, ενώ πάνω στη σκεπή υπάρχει εσωτερική κρύπτη. Ο τρούλος είναι διακοσμημένος με πιάτα. Το εξωτερικό του ναού σε προϊδεάζει γι’ αυτό που θα ακολουθήσει στο εσωτερικό του. Αριστερά όπως μπαίνεις, βρίσκεται η εικόνα του Αγίου, που σώζεται από παλιά. Αυτό που χαρακτηρίζει τον ναό είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο του από καρυδιά και οι εικόνες που το κοσμούν. Αν πλησιάσετε τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας δίπλα από το ιερό, θα διακρίνετε τις χαρακιές από το σπαθί του Ιμπραήμ, όπως μας είπε η ξεναγός μας.
Στο εσωτερικό του Αϊ-Γιώργη
Την παλαιότητα του ναού μαρτυρά και ο πολυέλαιός του. Το στασίδι του οπλαρχηγού είναι στολισμένο με απεικονίσεις του ίδιου, ενώ τα στέφανα του γάμου του φυλάσσονται σε ένα μικρό μουσείο-βιβλιοθήκη μέσα στον ναό, στο οποίο εκτίθενται και άλλα αντικείμενα, όπως ασημένια καντήλια, μια παλιά Βίβλος και εικόνες. Όπως μας είπε η κ. Χριστίνα, τα στέφανα ο Σουλιώτης τα άφησε στην εκκλησία για να μπορούν να παντρεύονται όσοι δεν είχαν χρήματα. Ο ναός λειτουργεί μόνο του Αγίου Γεωργίου, οπότε και μαζεύονται και όσοι έχουν πλέον φύγει από τον Σόλο. Κοντά στον ναό υπάρχουν και τα αρχοντικά του Σωτήριου και του Νικόλαου Σολιώτη, τα οποία παλιά επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Αφού προσκυνήσαμε, ευχαριστήσαμε την κυρία και τον κύριο Χριστοδούλου για τη φιλοξενία και την ξενάγηση και, γεμάτοι όμορφες εικόνες και θαυμάσιες εμπειρίες, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Αν έχετε όρεξη να φτάσετε στη Ζαρούχλα διασχίζοντας δασικό δρόμο και όχι τον ασφαλτοστρωμένο που έρχεται από Ακράτα, και αν δεν έχετε χορτάσει οξυγόνο, σας προτείνουμε για επιστροφή τον πρώτο δρόμο που αναφέραμε παραπάνω από Ζαρούχλα προς Σόλο.
-Ο άνθρωπος που μπορεί να σας συνοδεύσει στις εξορμήσεις στο δάσος της Ζαρούχλας είναι ο κ. Νίκος Παπαδημητρόπουλος (τηλ. 2696 02233, 6947839609), που γνωρίζει την περι- οχή όσο κανείς άλλος.
Λίμνη Τσιβλού: Ένας παράδεισος φιλοτεχνημένος από τη φύση
Ύστερα από τις φημισμένες βρύσες και τα θορυβώδη νερά του Κράθη, που κυριαρχούν στις εξορμήσεις στην περιοχή της Ζαρούχλας, το σκηνικό έρχεται να συμπληρώσει μια άλλη ειδυλλιακή εικόνα, που πάλι έχει να κάνει με το υγρό στοιχείο: η Λίμνη Τσιβλού. 8 χλμ. πριν από τη Ζαρούχλα, καθώς ανηφορίζετε από Ακράτα, μια «διακριτική» ταμπέλα στα δεξιά σάς δείχνει τον δρόμο για τη λίμνη, την οποία θα πρέπει να βάλετε στο πρόγραμμα των εξορμήσεών σας, όταν με το καλό φτάσετε στον προορισμό σας. Οφείλει τη δημιουργία της σε ένα από τα πολλά ανεξήγητα της φύσης. Το 1913 μια κατολίσθηση έφραξε τα νερά του ποταμού Κράθη με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η λίμνη. Μάλιστα εξαφάνισε τον οικισμό Συλίβαινα και ένα μέρος του γειτονικού οικισμού Τσιβλού. Ακόμη και σήμερα θα δείτε τα κλαδιά από τα πανύψηλα πλατάνια του βυθισμένου χωριού να αναδύονται από τα νερά της λίμνης ως εικαστικά φαντάσματα, που μαρτυρούν το παρελθόν της. Οι ντόπιοι λένε πως, αν βουτήξει κανείς (βάθος περίπου 80 μ.), θα δει τις στέγες των σπιτιών από το βυθισμένο χωριό. Εφιστούμε την προσοχή σε όσους θέλουν να δοκιμάσουν κάτι τέτοιο και τους συμβουλεύουμε να το αποφύγουν, γιατί τα νερά είναι γλυκά και επικίνδυνα.
Λίμνη Τσιβλού
Αφού, λοιπόν πάρετε τον δρόμο που δείχνει η ταμπέλα, διασχίζοντας ένα χωματόδρομο περίπου 2 χλμ., θα αρχίσει σιγά σιγά να ξεπροβάλλει από ψηλά μέσα στο ελατόδασος μια απαστράπτουσα γαλάζια επιφάνεια, συνθέτοντας ένα μαγευτικό τοπίο με τις καταπράσινες πλαγιές που την περιβάλλουν. Εκεί, μαγεμένοι από την υπέροχη αυτή εικόνα της φύσης, ανακαλύψαμε και σας προτείνουμε υπέροχα μονοπάτια γύρω από τη λίμνη, που προσφέρονται για πεζοπορία. Για λίγο πιο ριψοκίνδυνους και το ποδήλατο δεν είναι κακή ιδέα, ενώ επίσης ιδανικό είναι το μέρος και για λάτρεις των τετρακίνητων οχημάτων. Καθώς απολαμβάναμε τη βόλτα μας γύρω από την όχθη, συναντήσαμε έναν κυνηγό συντροφιά με τα δύο του κυνηγόσκυλα, που είχαν διαρκώς τις μουσούδες τους χωμένες στα χόρτα. Μας χαιρέτησε εγκάρδια και μας πληροφόρησε πως η περιοχή έχει πολύ κυνήγι, ενώ μας προέτρεψε να μαζέψουμε και αγριόχορτα που αφθονούν γύρω από την όχθη. Σε μια ώρα περίπου πεζοπορίας, όταν πια θα έχετε ολοκληρώσει τον γύρο της λίμνης, μπορείτε, αν έχετε προνοήσει για τα απαραίτητα, να κάνετε ένα υπέροχο πικ νικ δίπλα στη λίμνη. Αν πάλι όχι, υπάρχουν ταβέρνες γύρω της. Καθώς είναι πλούσια σε ψάρια (κυπρίνους, κεφαλόπουλα κ.ά.), σας προτείνουμε να εφοδιαστείτε με σύνεργα ψαρέματος και να δοκιμάσετε την τύχη σας κάτω από τα πεύκα. Το καλοκαίρι πολλοί κατασκηνώνουν γύρω από τη λίμνη, ενώ κάποιοι μάλιστα κάνουν και κανό μέσα στα νερά της. Μια τέτοια εκδρομή, λοιπόν, σ’ αυτό το αριστούργημα της φύσης επιβάλλεται.
Αναδυόμενα φαντάσματα στη λίμνη Τσιβλού
Ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν της Ζαρούχλας
Όλα τα ιστορικά κτίρια μάς πληροφορούν ότι ο τόπος αυτός δεν αξίζει μόνο γιατί μας φέρνει πιο κοντά στη φύση, αλλά και γιατί μέσω αυτού γνωρίζουμε πτυχές του ελληνικού πολιτισμού που ξεκινούν πολλά χρόνια πριν. Στα Ύδατα Στυγός, που χύνονται στα Αροάνια Όρη (Χελμός), σύμφωνα με τη μυθολογία, οι θεοί κατέβαιναν και έδιναν όρκους, ενώ εκεί βούτηξε η Θέτιδα τον Αχιλλέα για να τον κάνει αθάνατο. Ο Ηρόδοτος και ο Παυσανίας μιλούν για μια αρχαία πόλη, τη Νώνακρι, που σήμερα εικάζεται ότι βρίσκεται κάπου κοντά στο χωριό Σόλος (περίπου 5 χλμ. πριν τη Ζαρούχλα). Στις αρχές του 19ου αιώνα ζούσαν στην περιοχή πολλές οικογένειες, ενώ καταλυτικός για την Ελληνική Επανάσταση υπήρξε ο ρόλος αγωνιστών που διέμεναν στην περιοχή. Τα μνημεία πεσόντων που συναντήσαμε σχεδόν παντού μαρτυρούν τις μάχες που δόθηκαν στην περιοχή στη διάρκεια της Επανάστασης, αλλά και αργότερα.
Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής θα νιώσετε ζαλισμένοι από το πολύ οξυγόνο, ερωτευμένοι με τις ομορφιές της φύσης, γεμάτοι ενέργεια και ευεξία από τις δραστηριότητες που σας προσφέρει η περιοχή, ενώ για μια ακόμη φορά θα διαπιστώσετε πόσο ανεξάντλητα είναι ο ελληνικός πολιτισμός και η παράδοση. Τα όσα αναφέραμε είναι κάποια από τα πολλά όμορφα που μας χάρισε και έχει να χαρίσει σε κάθε εκδρομέα-λάτρη της φύσης και του πολιτισμού το ορεινό συγκρότημα του Χελμού.
Ένα Σαββατοκύριακο στη Ζαρούχλα ποτέ δεν είναι αρκετό. Πάντα θα θέλετε να επιστρέψετε και να δοκιμάσετε και άλλα πράγματα που δεν προλάβατε. Επειδή, λοιπόν, μας άρεσε και θέλουμε να γευτούμε τη Ζαρούχλα πάλι και επειδή ένα άρθρο δεν αρκεί, επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε στην περιοχή.
Κείμενο & Φωτογραφίες: Αργυρώ Αθανασοπούλου
